Myślistwo można postrzegać jako hobby lub aktywność sportową. Jednak tak naprawdę jego głównym celem pozostaje regulacja liczebności i kondycji dzikich zwierząt. Spadająca liczebność naturalnych drapieżników często nie jest już bowiem w stanie spełniać tej roli. Interesuje Cię myślistwo, wiec koniecznie przeczytaj wszystko na jego temat. Jeszcze dziś sprawdź, na czym ono polega i jakie możliwości oferuje. Na jakie zwierzęta można polować?
Czym jest myślistwo i jak można je zdefiniować?
Jest to użycie pułapek lub innych form broni do łapania i/lub zabijania dzikich zwierząt. Obejmuje to również proces ich tropienia lub ścigania z tym samym zamiarem. Istnieje mnóstwo broni, których można w tym celu użyć oraz technik, które można zastosować, aby skutecznie przeprowadzić polowanie. Ludzie polują na dzikie zwierzęta dla zdobycia pożywienia, w celach rekreacyjnych i głównie dla regulacji ich liczebności.
W aspekcie tym ważna jest też eliminacja nadmiaru drapieżników i szkodników. Dzikie zwierzęta dostarczają też skóry, trofea i futra. Obecnie polują zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Na podstawie niedawnych badań w USA udowodniono na przykład, że już ok. 72% kobiet poluje obecnie z bronią palną. Jest również coraz więcej kobiet zaangażowanych w strzelectwo sportowe.
Polowania zwykle odbywają się przy użyciu psów myśliwskich.
Polowanie z udziałem psa myśliwskiego to technika łowiecka, która jest efektywnie wykonywana w zespole lub indywidualnie. Psy takie muszą być odpowiednio przeszkolone, aby skutecznie współpracować z myśliwym w celu pomyślnego polowania. Dobrze wyszkolony pies może być niekończącym się atutem dla myśliwego.
Najlepiej też, jeśli należy do którejś z ras psów myśliwskich – np. wyżły, setery, teriery czy charty. Równie dobrze mogą też jednak spisywać się odpowiednie pokrojowo i charakterem mieszańce. Psy myśliwskie są skuteczne szczególnie do tropienia, wystawiania i ścigania zwierzyny łownej. Nic dziwnego, że wielu myśliwych to jednocześnie wielcy fani psów, uwielbiający ich używać podczas polowań.
Historia myślistwa.
Już nasi przodkowie hominidy polowały. Człowiek jest przecież stworzeniem wszystkożernym. Potem, gdy rolnictwo i hodowla zwierząt stały się bardziej rozpowszechnione, myślistwo często nadal pozostawało częścią kultury ludzkiej. Do dzisiaj dotyczy to krajów, gdzie pozwala na to dziewicze jeszcze środowisko i warunki społeczne. Społeczeństwa zbieracko-łowieckie przetrwały, nawet jeśli były coraz bardziej ograniczone do obszarów marginalnych.
W systemach rolniczych polowanie służyło też zabijaniu zwierząt szkodliwych i polujących na zwierzęta domowe. Celem były też próby wytępienia zwierząt postrzeganych przez ludzi, jako rywalizacja o zasoby, takie jak woda czy pasza. Kiedy polowanie przeniosło się z działalności na własne potrzeby na działalność społeczną, pojawiły się dwa konkretne trendy. Chodzi o rozwój roli myśliwego specjalistycznego, ze specjalnym wyszkoleniem i wyposażeniem.
Drugi trend, to polowanie jako swoisty „sport” dla osób z wyższych klas społecznych. Myślistwo w tym drugim nowym aspekcie stało się więc już bardziej luksusem, niż koniecznością. Niebezpieczne polowanie np. na lwy czy słonie, często konno lub z rydwanu, pełniło funkcję podobną do turniejów i sportów męskich. Polowanie uznano więc za zaszczytną, nieco współzawodniczą rozrywkę, pomagającą arystokracji ćwiczyć umiejętności wojenne w czasie pokoju. W większej części średniowiecznej Europy klasa wyższa uzyskała wyłączne prawa do polowań na obszarach feudalnego terytorium.
Dziczyzna na tych terenach była wykorzystywana jako źródło pożywienia i futer. Często dostarczali je zawodowi myśliwi. Myślistwo było też jednak formą rekreacji dla arystokracji. Wagę tego można dostrzec m.in. w legendach o Robin Hoodzie. Jednym z głównych zarzutów stawianych banitom był wtedy bowiem fakt „polowania na królewskie jelenie”. Natomiast osadnicy w koloniach amerykańskich czy afrykańskich parali się demokratycznie polowaniem na wszystkie możliwe gatunki. Obecnie myślistwo ma charakter przede wszystkim regulacji liczebności i kondycji dzikiej zwierzyny.
Myślistwo rodzaje polowań:
Polowania na ptaki –
w Polsce poluje się m.in. na bażanty, niektóre kaczki czy dzikie gołębie. Podczas polowania na ptaki wymagane jest czekanie na odpowiedni sezon. Nie można bowiem polować na nie w czasie rozrodu i wychowywania młodych. Na niektóre gatunki poluje się z zasadzki i/lub z wykorzystaniem tzw. bałwanków czyli ptasich fantomów (np. na dzikie gołębie). Inne z kolei wymagają podrywu i psiego aportu z wody (np. dzikie kaczki).
Na polowanie na bażanty czy kuropatwy nie można w ogóle iść bez wyszkolonego psa tropiącego. Taki pies je znajdzie i wystawi na strzał, a potem przy aportuje. Polowanie na dzikie ssaki z psami zostało zakazane w Anglii i Walii na mocy ustawy Hunting Act 2004. Nie wolno tam polować przez to na lisy, zające, jelenie i norki. Dopuszczalne są tylko polowania z psami zgodne z pewnymi wyjątkami w ustawie.
Polowanie na dziki –
tego typu polowaniu zwykle towarzyszy wiele wyzwań. Odbywa się niemal przez cały rok, poza okresem rozrodczym. Dziki to zwierzęta bardzo inteligentne o dobrze rozwiniętym węchu i słuchu. Niełatwo je podejść. W większości przypadków, ranne dziki mają ponadto tendencję do agresji. Niezbędne jest więc użycie odpowiedniego narzędzia dodatkowego i odzieży myśliwskiej na wypadek niecelnego strzału. Mimo wszystko, polowanie na dziki to jedno z najpopularniejszych polowań w Polsce.
Polowanie na inną zwierzynę grubą i płową –
chodzi tu o polowanie np. na jelenie, sarny, daniele, łosie czy muflony. Tu również obowiązują okresy ochronne (w czasie rozrodu tych zwierząt). Najlepiej jest też mieć pod ręką cały sprzęt myśliwski, by sprostać różnym wymogom tych polowań. Na jelenie i sarny, podobnie jak na dziki poluje się też czasem w ramach polowań zbiorowych.
Polowanie na małą zwierzynę –
ten rodzaj polowania jest bardzo powszechny. Jego sezon waha się przez cały rok zależnie od gatunku (obowiązują różne okresy ochronne). W grupie tej poluje się na takie gatunki jak m.in. lisy, norki, tchórze, kuny, jenoty, borsuki, dzikie zające i króliki, piżmaki. Wykorzystanie psów domowych może mieć tu ogromne znaczenie.
Psy muszą być jednak odważne i odpowiednio wyszkolone (np. teriery). Futerkowe drapieżniki mogą być bardzo agresywne w porównaniu z sarnami czy jeleniami. Polowanie na drobną zwierzynę często stanowi też swoiste wyzwanie, zwłaszcza jeśli chodzi o polowanie na lisy. Zwierzęta te mają bowiem niesamowity zmysł węchu i słuchu. Mogą łatwo wprowadzać w błąd myśliwych i bardzo trudno je podejść. Trzeba je więc często wabić i nęcić. Czasem wymagane jest też użycie specjalnych psów do wypłoszenia (np. jamniki do wypłaszania lisów z ich podziemnych nor).
Strzelectwo i broń palna w łowiectwie.
Użycie broni podczas polowania jest uzależnione głównie od kategorii zwierzyny łownej. Przepisy dotyczące polowania na grubego zwierza często określają minimalny kaliber lub energię wylotową broni palnej. Używanie broni ze względów bezpieczeństwa jest zabronione na obszarach o dużej gęstości zaludnienia lub ograniczonej rzeźbie terenu. Przepisy mogą również ograniczać lub zakazać stosowania ołowiu w amunicji ze względu na ochronę środowiska. W trosce o zwierzęta, ustanawia się też określone pory na polowanie.
Takie okresy ochronne dotyczą przede wszystkim czasu rozrodu i odchowu młodych przez różne gatunki zwierząt. Nie wolno też strzelać w czasie pierzenia do ptaków. Polowanie w Polsce nie jest związane z żadną określoną klasą społeczna czy kulturą. Bezsprzecznie jest to jednak historyczna tradycja w naszym kraju. Broń myśliwska jest jednak obecnie stosunkowo droga. Do tego dochodzi również nietani zakup amunicji, odpowiedniego ubioru czy innego wyposażenia.
Nie każdy może więc pozwolić sobie na uprawianie takiego sportu. Nawet w takiej bogatej Ameryce, na początku XXI w. tylko 6% Amerykanów poluje. W Europie panuje obecnie moda na tzw. ekologizm, więc polowania przestały być w modzie i spadły poniżej dotychczasowej średniej krajowej. W USA w latach 1996-2006 liczba myśliwych w wieku powyżej szesnastu lat spadła o 10%. Myślistwo ogranicza też obecnie postępująca stopniowa trata siedlisk i wymieranie niektórych gatunków. Dotyczy to m.in. polowań w stylu safari.
Myślistwo podsumowanie.
Historyczne, utrzymujące się na własne potrzeby i sportowe techniki łowiectwa mogą się radykalnie różnić. Nowoczesne przepisy łowieckie często odnoszą się do kwestii miejsca, czasu i sposobu prowadzenia polowań. Techniki myśliwskie mogą się różnić w zależności od przepisów prawnych, osobistej etyki myśliwego, lokalnych zwyczajów, sprzętu myśliwskiego i zwierzęcia, na które się poluje. Często myśliwi używają też kombinacji więcej, niż jednej techniki. Prawo zabrania jednak łowcom stosowania niektórych metod używanych głównie w kłusownictwie.
Na terenie Polski obowiązują następujące przepisy prawne odnoszące się bezpośrednio do myślistwa:
-
Ustawa Prawo łowieckie z dnia 13 października 1995 r. (Dz.U. z 1995 r. nr 147, poz. 713 ze zm.);
-
Statut Polskiego Związku Łowieckiego (PZŁ);
-
Regulamin polowań;
-
Uchwały Naczelnej Rady Łowieckiej;
-
Uchwały Zarządu Głównego PZŁ;
-
istnieją też różne zarządzenia czasowe, w tym specustawa o ASF (afrykański pomór świń).
